Το ποίημα του μήνα... ΙΟΥΛΙΟΥ 2011

Ιόνιο βλέμμα

Μακρινή μου θάλασσα
γραμμένη άτακτα σε πρόχειρα χαρτιά
Θάλασσα που πλεούμενο δε φτάνει
όχι νησί - θάλαττα στόμιον Άδου...
Τον ήλιο δύεις
τον ήλιο ανατέλλεις
και τις σειρήνες κινδύνου που ποτέ δε σώπασαν
από παλιά βυθισμένα καράβια
σημαίνεις...
Και ο βυθός ακουμπισμένος πάνω στο ήσυχο τιμόνι
Πάνω στα ήσυχα στήθη των ναυαγών

Μακρινή μου θάλασσα...
Ακουμπούσα στα κάγκελα και μια στιγμή μονάχα
μισάγγιξες τα βότσαλα και τη χαμένη νιότη
Χύθηκαν τα μαλλιά μου μήπως σε αγγίξουν...
Σκύψανε σα βαθύς λυγμός για ένα χάδι
αλλά ξανά τραβήχτηκες με τη σελήνη
Σε πήρε η παλίρροια
Το χέρι μου απόμεινε στην υγρή αμμουδιά - σουρωμένο φως
            όπου άλοτε
σαν παιγνίδι αλλάζαμε τα βήματά μας

Ζέφη Δαράκη, Τα αόριστα γεγονότα, 1980