Το πνεύμα των χριστουγέννων και η βαθιά θρησκευτικότητα που το συνοδεύει, μαζί με το μυστηριακό, το φαντασιακό, τις περισσότερες φορές με μια αίσθηση αισιοδοξίας που σου κλείνει το μάτι, είναι χαρακτηριστικά της Ελληνικής διηγηματογραφίας όταν πρόκειται για την σπουδαιότερη στιγμή της χριστιανοσύνης, τη γέννηση του Χριστού. Αυτή την αίσθηση αποκομίσαμε διαβάζοντας Παπαδιαμάντη, Νιρβάνα, Μυριβήλη και άλλους σπουδαίους συγγραφείς που εμπνεύστηκαν από τα χριστούγεννα.
Παρατηρήσαμε ότι όλοι σχεδόν οι κλασσικοί αλλά και οι νεότεροι πεζογράφοι μας κάποια στιγμή εμπνεύστηκαν από το πνεύμα της γέννησης, και αυτό δεν μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο από το ότι η βαθιά ριζωμένη θρησκευτική παράδοσή μας έχει πολλά να μας πει για την σχέση ενός λαού - και της τέχνης του - με την πίστη του.
Αυτά τα χριστούγεννα είναι ιδιαίτερα από πολλές απόψεις, ίσως -όπως σε κάθε δύσκολη στιγμή - το πνεύμα των χριστουγέννων μας δώσει την προοπτική που όλοι αναζητούμε.
Παρατηρήσαμε ότι όλοι σχεδόν οι κλασσικοί αλλά και οι νεότεροι πεζογράφοι μας κάποια στιγμή εμπνεύστηκαν από το πνεύμα της γέννησης, και αυτό δεν μπορεί να σημαίνει κάτι άλλο από το ότι η βαθιά ριζωμένη θρησκευτική παράδοσή μας έχει πολλά να μας πει για την σχέση ενός λαού - και της τέχνης του - με την πίστη του.
Αυτά τα χριστούγεννα είναι ιδιαίτερα από πολλές απόψεις, ίσως -όπως σε κάθε δύσκολη στιγμή - το πνεύμα των χριστουγέννων μας δώσει την προοπτική που όλοι αναζητούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου