Ενηλικιώθηκε η σιωπή
κι έγινε ήχος
δωματίου κλειστού
σε μήνα Μάιο
με τ' αντανακλαστικά
της μοναξιάς
αποξήρανα το χρόνο
καθομοίωσα τη φύση
του απογεύματος
εγώ φταίω που βρέχει
ποιήματα από την έκδοση των απάντων του Γιάννη Ευσταθιάδη με τίτλο: Ποιήματα 1975 - 1998.
τα συγκεκριμένα προέρχονται από την συλλογή "Κιβωτός", 1998. Όλοι οι τίτλοι από τις εκδόσεις ύψιλον/βιβλία.
Ο Γιάννης Ευσταθιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Έχει εκδώσει ποίηση, πεζά, μικρά δοκίμια για τη μουσική και, με το ψευδώνυμο Απίκιος, γαστρονομικά κείμενα. Το 2012 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος, καθώς και με το βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του δοκιμιακού του έργου (μουσικά και λογοτεχνικά δοκίμια). Παράλληλα, διετέλεσε μουσικός παραγωγός του Γ΄ Προγράμματος της ΕΡΤ.
(πηγή: biblionet)
Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014
Το ποίημα του μηνός...Φεβρουαρίου 2014
Το Γραπτό
Αρχίζοντας ένα γραπτό τι θέλουμε;
Να μπούμε στο κουκούτσι αυτού του κόσμου;
Ή να τον σπάσουμε;
Να εξαχνωθεί στη φαντασία
Και άφθαρτο
Ν' αναδυθεί ένα σύμπαν από λέξεις; Η άμπωτη
Ν' αφήσει πίσω της κροκάλες αισθημάτων;
Φόβους και όνειρα; (Τ' απόνερα του ύπνου εννοώ.
Και τ' άλλα, για το αύριο που βαραίνει). Αρχίζοντας
Πάντα το ίδιο ατέλειωτο γραπτό
Μ' ένα ορμαθό
Από ρυθμούς και εικόνες. Νιώθοντας
Πως τίποτα δεν θέλουμε στ' αλήθεια - πως
Ένα γραπτό είν' ένα σύμπαν από τίποτα. Και πως
Αυτό το ατέλειωτο γραπτό
Είναι το γραφτό μας.
ποίημα από την πρόσφατη συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη: Τοπία του Τίποτα, εκδόσεις Καστανιώτης, Νοέμβριος 2013.
Ο Αντώνης Φωστιέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Κατάγεται από την Αμοργό. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και Ιστορία Δικαίου στο Παρίσι. Έχει εκδώσει τα ποιητικά βιβλία: "Το Μεγάλο Ταξίδι" (1971), "Εσωτερικοί χώροι ή Τα είκοσι" (1973), "Ποίηση μες στην Ποίηση" (Κέδρος 1977), "Σκοτεινός Έρωτας" (Κέδρος 1977, Εγνατία/Τραμ 1979, Καστανιώτης 1985, 1999), "Ο διάβολος τραγούδησε σωστά" (Εγνατία 1981, Καστανιώτης 1985, 1999), "Το θα και το να του θανάτου" (Καστανιώτης 1987, 1990), "Η σκέψη ανήκει στο πένθος" (Καστανιώτης 1996, 2000), "Πολύτιμη Λήθη" (Καστανιώτης 2003, 2004, 2005, 2007), "Ο ήχος του σφυγμού" (συλλεκτική έκδοση με πρωτότυπα χαρακτικά του Αλ. Φασιανού, Μίμνερμος 2007), "Ποίηση 1970 - 2005" (συγκεντρωτική έκδοση όλων των συλλογών, Καστανιώτης 2008, 2010).
Τα 100 καλύτερα βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας
Πηγή: BOOKPRESS
Σύμφωνα με τις επιλογές 120 συγγραφέων
Με τη συμμετοχή 120 λογοτεχνών ολοκληρώθηκε η μεγάλη έρευνα που πραγματοποίησαν το bookpress.gr και το Βιβλιοπωλείο Πολιτεία, για την ανάδειξη των 100 βιβλίων που αξιολογούνται από τους συγγραφείς ως τα καλύτερα της νεοελληνικής λογοτεχνίας των τελευταίων δύο αιώνων (1813-2013).
Υπενθυμίζουμε ότι από τους συγγραφείς ζητήθηκε να δηλώσουν τα 20 βιβλία που αξιολογεί ο καθένας ως τα καλύτερα, σύμφωνα πάντα με τις αναγνωστικές προτιμήσεις τους, την κρίση τους για την επιρροή που άσκησαν ή άλλα κριτήρια που καθορίζουν τις επιλογές τους. Στα βιβλία αυτά μπορούσαν να περιλαμβάνονται τίτλοι πεζογραφίας, μυθιστορήματα ή διηγήματα, ποιητικές συλλογές (μεμονωμένες, συγκεντρωτικές ή άπαντα) και θεατρικά έργα.
Τα 100 βιβλία που συγκέντρωσαν τις περισσότερες προτιμήσεις δημοσιεύονται κατά αλφαβητική σειρά, σύμφωνα με το επώνυμο των συγγραφέων, και όχι με βάση τις προτιμήσεις που συγκέντρωσαν, αφού στις προθέσεις της έρευνάς μας δεν είναι να θέσουμε συγγραφείς και βιβλία σε «ανταγωνισμό», αλλά «να καταδειχτούν προτιμήσεις, επιρροές, τάσεις, τροφοδοτώντας τη συζήτηση που αφορά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ελληνικής λογοτεχνίας.»
Ο κατάλογος με τα 100 καλύτερα βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας είναι ο εξής:
Ετούτα τ' άσπρα βότσαλα στο γυμνό σου τραπέζι
λάμπουν στον ήλιο. Κανένας δε μαντεύει
από ποιους βυθούς ανασύρθηκαν. Κανένας
δεν υποπτεύεται με τι ριψοκίνδυνες
καταδύσεις τ' ανέβασες με τι
στερήσεις κι αρνήσεις τ' απέσπασες
από τα νύχια κοραλλόδεντρων και βράχων. Γι' αυτό
λαμποκοπούν τόσο λευκά με τη σεμνή τους περηφάνια
ν' αποσκεπάζουν το σκοτάδι της καταγωγής τους και ποτέ
να μη σε μαρτυρήσουνε την ώρα της Μεγάλης Δίκης.
Αθήνα, 21.3.85
Ποίημα του Γιάννη Ρίτσου από την συλλογή "Υπερώον", εκδόσεις Κέδρος, Νοέμβριος 2013.
Γιάννης Ρίτσος (1909-1990). Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά Λακωνίας, γιος του μεγαλοκτηματία Ελευθέριου Ρίτσου και της Ελευθερίας το γένος Βουζουναρά. Είχε τρία αδέρφια. Το 1919 αποφοίτησε από το Σχολαρχείο της Μονεμβασιάς και το 1921 γράφτηκε στο Γυμνάσιο του Γυθείου. Την ίδια χρονιά πέθαναν ο αδερφός του Μανώλης και η μητέρα του.
Για δυό στιγμές ακόμα
ας κρατηθούμε γερά απ' τα κλαδιά αυτού του πεύκου
κάτω ας λιάζονται οι εχθροί της καρδιάς μας
μετά το αεράκι θα φυσήξει, σίγουρο τραγούδι,
θα μας πάρει πούπουλα του ύπνου
να μας φέρει στων παραμυθιών τα σοφά λημέρια
στους θαλασσινούς αετούς, κοντά στους πύργους της τύχης
εικόνες έτοιμες να μας κρατήσουν επιτέλους μέσα τους
χωρίς άλλο νόημα η δόξα των ανθρώπων
ο πόλεμος, αυτά τα είδωλα του κόσμου
μόνο ας κρατηθούμε τώρα
λίγο ακόμα απ' τα γερά κλαδιά του πεύκου.
ποίημα από την πρόσφατη συλλογή του Γιώργου Βέη με τίτλο "Βλέπω" από τις εκδόσεις Ύψιλον, Νοέμβριος 2013
Ο Γιώργος Βέης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε
επτά ευρωπαϊκές γλώσσες και στα κινεζικά. Το πρώτο του βιβλίο, "Φόρμες και
άλλα ποιήματα", εκδόθηκε το 1974. Ακολούθησαν άλλα έντεκα βιβλία ποίησης,
έως το "Μετάξι στον κήπο" (Ύψιλον, 2010). Από το 1976 ασχολείται με την
κριτική της λογοτεχνίας. Μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Υπηρετεί στο Διπλωματικό Κλάδο του Υπουργείου Εξωτερικών.
Διετέλεσε Πρόξενος στη Νέα Υόρκη, Γενικός Πρόξενος στο Ντόρτμουντ,
στη Μελβούρνη, στο Χονγκ Κονγκ και στο Μακάο, σύμβουλος Πρεσβείας
στο Πεκίνο και στη Σεούλ, επιτετραμμένος στο Καμερούν, με παράλληλη
διαπίστευση στο Τσαντ, στο Σάο Τομέ-Πρινσίπε, στην Γκαμπόν, στην Κεντροαφρικανική
Δημοκρατία και στη Γουϊνέα του Ισημερινού. Διετέλεσε πρέσβης στο Σουδάν,
με παράλληλη διαπίστευση στη Σομαλία. Το 2010 τοποθετήθηκε πρέσβης
στην Ινδονησία, με παράλληλη διαπίστευση στη Μαλαισία, στο Σουλτανάτο του Μπρουνέι
και στο Ανατολικό Τιμόρ.
Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μαρτυρίας το 2000, για το βιβλίο "Ασία, Ασία",
και με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας το 2010, για το
βιβλίο "Από το Τόκιο στο Χαρτούμ". Η ποιητική του συλλογή "Λεπτομέρειες κόσμων"
(εκδ. Ύψιλον) απέσπασε το Βραβείο Λάμπρος Πορφύρας της Ακαδημίας Αθηνών το 2007.
Το 2012 του απονεμήθηκε ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Φοίνικος για τις υπηρεσίες του
στο διπλωματικό σώμα.
Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013
Το ποίημα του μηνός...Νοεμβρίου 2013
Παλιά Γενέθλια
Με τα πολύτιμα υπόλοιπα τώρα
(αίματα δάκρυα θάνατοι άδικοι προσδοκίες χαμένες
μάχες και λάθη και αγωνίες) με τα λησμονημένα υπό-
λοιπα τώρα τσάκανα του αγρού ξερόκλαδα φύλλα
υγρά από τις βροχές του πρόσφατου παρελθόντος και
του παλιού μαύρη σκόνη στη βάση που ακόμα ελπίζει
άναψε τις φωτιές συνέχισε - προσευχές φρουροί
στην επικράτεια των χοικών ουρανών πάντοτε...
ποίημα του Μάρκου Μέσκου, από την συλλογή "Ποιήματα της Σκάλας", εκδόσεις
Γαβριηλίδης, Οκτώβριος 2013
Ο Μάρκος Μέσκος γεννήθηκε στην Έδεσσα της Μακεδονίας το 1935. Εκεί οι εγκύκλιες και οι γυμνασιακές του σπουδές. Κατ' αρχάς στο εμπορικό κατάστημα του πατρός του και κατόπιν, 1965-1980, στην Αθήνα. Απεφοίτησε από το Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Σχολής Δοξιάδη Αθηνών το 1968. Εργάστηκε, μεταξύ άλλων εργασιών του ποδαριού, ως γραφίστας σε αρκετά διαφημιστικά γραφεία αλλά και επιμελητής εκδόσεων. Πολύ πριν, από το 1957, είχε συνδεθεί με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού "Μαρτυρίες". Γράφει ποιήματα από το 1952. Συνεργάστηκε με ποιήματα, μελέτες και πεζογραφήματα σε πολλά περιοδικά. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Από το 1981 είναι εγκατεστημένος στη Θεσσαλονίκη. Φίλος και συνιδρυτής της εκδοτικής ομάδας των "Χειρογράφων" ενώ από το 1987-1993 εργάστηκε ως υπεύθυνος των εκδόσεων της Α.Σ.Ε. Έχει τιμηθεί με το βραβείο ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω" για τους "Χαιρετισμούς", 1995, και με το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το 2006, για το σύνολο του ποιητικού του έργου.
(πηγή: Βιβλιονέτ)
Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013
Το ποίημα του μηνός...Οκτωβρίου 2013
ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΑΔΑΚΡΥΤΗΣ
Δεν δάκρυσες από λύπη, δάκρυσες όπως δακρύζει η
μαύρη παιδική μπίλια -
Δεν δάκρυσες απ' την αμηχανία για εκείνη τη δα-
κρύβρεχτη στιγμή -
δάκρυσες με μακρινά φώτα παραθαλάσσιας πόλης
όπως δακρύζει η νύχτα -
Δεν δάκρυσες βουρκώνοντας - με στεγνό μάτι τρόμου -
Δάκρυσες μόνο για τα δάκρυα - δάκρυσες μόνο απ'
την έκπληξη που κάποιος βρέθηκε να σου ομολογήσει
πως μένει πάντα Αδάκρυτος
Ακόμα κι όταν βαφτίζεται στην πιο δακρυρροούσα
πηγή -
Γιατί δεν ήταν δάκρυα αυτά τελικά,
Ήταν μάτια από βρεμένο σκοτεινό βότσαλο σε βλε-
φαρα Κόρης του έβδομου προ Χριστού αιώνα, που μέσα
τους για μια στιγμή σελάγισαν οι σπίθες του χιονιού.
ποίημα του Στρατή Πασχάλη από την συλλογή "Τα Εικονίσματα" ,
εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2013
Ο Στρατής Πασχάλης γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα και κατάγεται από τη Λέσβο. Ανήκει στη γενιά των ποιητών που άρχισαν να εμφανίζονται από τα τέλη της δεκαετίας του '70. Πρώτο του βιβλίο η "Ανακτορία", το 1977, καθαρή ποίηση μέσα σε καιρούς έντονης πεζολογίας και πολιτικοποίησης. Έκτοτε δημοσίευσε άλλα οκτώ ποιητικά βιβλία, ανάμεσά τους τα πιο ώριμα: "Ανασκαφή" (1984), "Βυσσινιές στο σκοτάδι" (1991), "Άνθη του νερού" (1994), η μεγάλη ποιητική σύνθεση "Μιχαήλ" (1996), η "Κωμωδία" (1998), το "Κοιτάζοντας δάση" (2002) και η τελευταία του συλλογή "Εποχή παραδείσου" (2008, βραβείο ποίησης περιοδικού "Διαβάζω" 2009). Το 2002 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική ως τότε έκδοση: "Στίχοι ενός άλλου: ποιήματα 1977-2002". Η έκφρασή του χαρακτηρίζεται από μουσικότητα, έντονη μεταφυσική ανησυχία, μυστικιστική υποβολή αλλά και από αμεσότητα και εμμονή στο γνήσιο και το συγκεκριμένο. Μετέφρασε πολλούς ξένους συγγραφείς και ποιητές, κυρίως Γάλλους, ενώ ασχολήθηκε συστηματικά με τη θεατρική μετάφραση (Shakespeare, Racine, Corneille, Rostand κ.ά.). Έχει ανθολογήσει Καραγάτση και Παπαδιαμάντη, και, επίσης, επιμελήθηκε τον τόμο της σειράς "Μια πόλη στη λογοτεχνία" των εκδόσεων "Μεταίχμιο", για την πατρίδα του Μυτιλήνη. Το 2006 εκδόθηκε το μοναδικό μυθιστόρημά του "Ο άνθρωπος του λεωφορείου".
(πηγή Βιβλιονέτ)
Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013
Σημεία των καιρών... αλλιώς
Το ποίημα του μηνός...Σεπτεμβρίου 2013
Χιόνι και νερό
Στον αυχένα της νύχτας σκαλώνουν
νιφάδες έκθαμβες, λευκές,
απ' το καλέμι ενός
άγνωστου γλύπτη σμιλεμένες.
Αν δοκιμάσεις να τις κλείσεις
στα χέρια σου, θα λιώσουνε μεμιάς.
Στη θέση τους αστράφτει μια σταγόνα
φρέσκου νερού, αυτή
δεν είναι παρά η σκόνη
που απόμεινε απ' τη χειραψία σου
με τον άγνωστο γλύπτη,
μ' Εκείνον που μειδίασε και σφράγισε γερά
την τέχνη Του ολόκληρη σ' ένα έργο
έτοιμο ν' αφανισθεί,
μολίς θνητός το αγγίξει.
ποίημα του Χάρη Ψαρρά από την συλλογή "Τα όντως όντα", εκδόσεις Κέδρος, 2012
Ο Χάρης Ψαρράς (Αθήνα, 1982) σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στην Οξφόρδη. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στη Φιλοσοφία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Τα όντως όντα είναι το τέταρτο ποιητικό του βιβλίο. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά, στα γερμανικά και στα ρουμανικά. Έχει επίσης δημοσιεύσει δοκίμια, μελέτες και μεταφράσεις.
Ζητάω συγνώμη για την καθυστέρηση που οφείλεται σε μη τεχνικούς λόγους...
Στον παλιό καναπέ καθισμένη
μ' ένα φως αλογόνου λουσμένη
την κλωστή της περνά σιωπηλά
απ' το τίποτα
το σκοτάδι της γνέφει απ' το τζάμι
τα πλοκάμια του πετά μα δεν φτάνει ως
το άπληστο πλάσμα, γαντζωμένο γερά
απ' το τίποτα
με το μάτι θολό μελετώ στα κρυφά
την ανήλεη μάχη όπου πάντα νικά
όποιος κάθε αυγή τη ζωή αρχινά
απ' το τίποτα
δες το στέρνο πως λιανίζει σκεβρό τη νυχτιά
δες τους ήρωες κιρσούς μες τα αίματα τα πηχτά
τώρα κοίτα τα ψεύτικα δόντια, χασμουριέται και κόβουν
μπουκιά
απ' το τίποτα
"έι!" της κάνω "από που έμαθες πως
να ημερεύεις το σκότος να βόσκει απ' τη χούφτα σου φως;"
κι αυτή μου απαντά γελαστά
"απ' το τίποτα!"
ποίημα του Σάκη Σερέφα, από την συλλογή Απ' το τίποτα εκδόσεις Κέδρος, 1994
Ο Σάκης Σερέφας γεννήθηκε το 1960 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε Μεσαιωνική και Νέα Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το 2000 έγινε δεκτός από το Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, ως υπότροφος του Ιδρύματος Fulbright, όπου παρακολούθησε έναν κύκλο μαθημάτων του Τμήματος Κλασικών Σπουδών σχετικών με τη νεοελληνική Γλώσσα, Ιστορία και Λογοτεχνία. Μέχρι σήμερα, έχει εκδώσει 50 βιβλία με ποίηση, πεζογραφία, θέατρο, μελέτες για πόλεις, για τόπους και για ποιητές, μεταφράσεις και ανθολογίες. Έγραψε 13 θεατρικά έργα τα οποία έχουν ανέβει στο Εθνικό Θέατρο, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου, στο Φεστιβάλ Φιλίππων-Καβάλας, στο Θέατρο Τέχνης "Κάρολος Κουν", στην Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης", στο Tristan Bates Theatre (Λονδίνο, σε αγγλική μετάφραση) και αλλού. Το θεατρικό έργο του Μαμ τιμήθηκε με το βραβείο νεοελληνικού έργου "Κάρολος Κουν 2007", της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών. Το θεατρικό έργο του Λιωμένο Βούτυρο παρουσιάστηκε ως πρόταση του Υπουργείου Πολιτισμού στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σεράγιεβο (2012). Το θεατρικό έργο του Αποστολή στον Πλανήτη Γη τιμήθηκε με το Βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού για το 2007. Το θεατρικό έργο του Θα Σε Πάρει ο Δρόμος περιλαμβάνεται στον κατάλογο "Τα 120 καλύτερα σύγχρονα ευρωπαϊκά θεατρικά έργα" της European Theatre Convention (ETC, 2010). Το βιβλίο του "Ένας δεινόσαυρος στο μπαλκόνι μου" τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Βιβλίου Γνώσεων για Παιδιά, 2008. Το βιβλίο "Θεσσαλονίκη σε πρώτο πρόσωπο" (κείμενα: Σάκης Σερέφας, φωτογραφίες: από το αρχείο του Χάρη Γιακουμή) τιμήθηκε με το βραβείο Milos ως το καλύτερο ελληνικό φωτογραφικό βιβλίο στην 5η Φωτογραφική Συνάντηση Κυθήρων 2006, από την Πολιτιστική Εταιρεία Κυθήρων και μεταφράστηκε στα γαλλικά από τις εκδόσεις Kallimages. Έγραψε το σενάριο για την ταινία Ρουλεμάν (μεγάλου μήκους, σκηνοθεσία: Πάνος Καρκανεβάτος, 2004) η οποία προβλήθηκε στο 46ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης (2005) καθώς και στο film-market του Φεστιβάλ των Καννών (2005).
Μεσάζοντες, ακίνητα, γιατροί και συνταγές,
φανάρια, βενζινάδικα κι αρρώστων οιμωγές.
Βιβλία και μαθήματα, κλειδιά και λογιστές,
γραφεία με τηλέφωνα και υπολογιστές.
Δυσβάσταχτα φορτώματα γι' ανθρώπινα σκαριά,
τα χέρια βραδυκίνητα και τα κουπιά βαριά.
Πληθαίνουν και σωρεύονται οι έγνοιες της φθοράς
κι εσύ βουβός τις δέχεσαι και το κουπί τραβάς.
Κουράστηκε η θάλασσα να κουβαλά σκουριά,
με βία υψώνει ίσαλα και σπρώχνει τη στεριά.
Γρήγορα πια επέλεξε τι θέλεις να σωθεί
και τι σου είν' αδιάφορο αν καταποντισθεί.
Η φύση εξοργίστηκε κι εσύ θα λυτρωθείς,
μονάχα εάν το μέτρο και την ύβρη θυμηθείς.
Καλόπιασε την άνωση, ύψωσε το πανί,
σεβάσου και τον άνεμο κι ο όρμος θα φανεί.
ποίημα της Νίνας Γιαννοπούλου από την συλλογή "Το ξέρω, λιβάδι μου, το ξέρω", από τις εκδόσεις Μελάνι, Νοέμβριος 2012
Δευτέρα 3 Ιουνίου 2013
Το ποίημα του μηνός...Ιουνίου 2013
Ποια μέρα γιορτάζουμε την ποίηση
εξ αποστάσεως χαιρετισμός για να διαβαστεί στις 21 Μάρτη στο Μουσικό Σχολείο Κομοτηνής
Θέλει σκοτάδι η ποίηση για να γιορτάσει
βαθύ σκοτάδι σαν αυτό
που πλάκωσε τον δύσμοιρο Οιδίποδα
όταν νόμιζε πως θα γλιτώσει τον χρησμό
θέλει της Μήδειας το αιματηρό γιορτάσι
όταν κατάλαβε πως έχασε για πάντα
τον γαμπρό
του Αχιλλέα τη μαύρη τρύπα του φιλότιμου
όταν τ' ωραίο λάφυρο
του πήρε το αφεντικό απ' το κρεβάτι
Όχι η Ποίηση δεν είναι σχολείο κατηχητικό
κι ο Ποιητής ρομαντικός γκαρσόνης
που θα μας φέρει στη βεράντα τ' αναψυκτικό
Χασάπης της γλώσσας του είναι ο ποιητής
μαυρόψυχος που καίει το λίπος του
να φτιάξει ένα κερί
την Ερινύα του πριν απ' όλα
να φωτίσει
Νύχτα γιορτάζουμε την ποίηση
με ποιήματα κεριά
που οι ποιητές όλου του κόσμου
έχουν ανάψει για παρηγοριά
στου σκοταδιού τ' απίστευτο
το μάκρος
κοίταξε γύρω σου και πίσω σου
και δες
τι σιωπηλά τι όμορφα
και τι πολλά που καίνε
και πάνω απ' όλα σκέψου
ότι και συ μπορείς αν χρειαστεί
να φτιάξεις ένα
Γι' αυτό
μη με ξαναρωτήσεις τώρα πια
ποια μέρα η ποίηση γιορτάζει
Την εικοστή πρώτη Μαρτίου απλώς
τηρούμε
ενός λεπτού σιγή
όλοι μαζί πενθώντας
για όλες εκείνες τις ημέρες
και τις νύχτες της ζωής μας
της Ποίησης
που στερηθήκαν
το κερί
ποίημα του Γιάννη Πατίλη από την συλλογή "Αποδρομή του αλκοόλ", εκδόσεις Ύψιλον, 2012
O Γιάννης Πατίλης γεννήθηκε στην Aθήνα το 1947, με καταγωγή από την Περίστα Αιτωλοακαρνανίας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και κατόπιν φιλολογία (τμήμα Bυζαντινών και Nεοελληνικών Σπουδών) στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Δούλεψε ως ασκούμενος δικηγόρος, υπάλληλος του OΠAΠ και των Eλληνικών Tαχυδρομείων, ως μεταφραστής και ως συντάκτης των εγκυκλοπαιδειών "Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα" και "Δομή". Aπό το 1980 εργάζεται ως φιλόλογος στη δημόσια μέση εκπαίδευση. Yπήρξε συνιδρυτής και συνεκδότης μέχρι το τρίτο τεύχος, του περιοδικού "Tο Δέντρο" (1978) και συνιδρυτής και συνεκδότης των περιοδικών "Kριτική και Kείμενα" και "Νήσος: Μουσική και Ποίηση" (1983-1984). Aπό το 1986 εκδίδει το λογοτεχνικό περιοδικό "Πλανόδιον". Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε αρκετά περιοδικά και ανθολογίες στην Eλλάδα και το εξωτερικό. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Εργογραφία:
Α. Ποίηση
- "Ο μικρός και το θηρίο", Αθήνα, 1970
- "Αλλά τώρα, προσέχτε!", Αθήνα, 1973
- "Υπέρ των καρπών", Εγνατία, Θεσσαλονίκη, 1977
- "Κέρματα", Εγνατία, Θεσσαλονίκη, 1980
- "Μη καπνιστής σε χώρα καπνιζόντων (Ποιήματα 1970-1980)", Ύψιλον, 1982
- "Ζεστό μεσημέρι", Ύψιλον, 1984
- "Γραφέως κάτοπτρον", Ύψιλον, 1989
- "Ταξίδια στην ίδια πόλη (Ποιήματα 1970-1990)", Ύψιλον, 1993
- "Ακτή Καλλιμασιώτη και άλλα ποιήματα", Ύψιλον, 2009
Β. Mεταφράσεις στα αγγλικά
- "Camel of Darkness. Selected Poems (1970-1990)", Translated from the Greek by Stathis Gourgouris (Quarterly Review of Literature, Poetry Books Series, Volume XXXVI, Princeton 1997).
Γ. Επιμέλειες εκδόσεων
- Νίκου Β. Λαδά, "Αστροβατεί" (Πλέθρον, 1986)
- Άγγελου Θ. Σημηριώτη, "Τα Ποιήματα (1893-1943)", Τόμοι Α΄+Β΄ (με την Έλσα Λιαροπούλου), Πνευματικό Κέντρο Νέας Ιωνίας Αττικής, Νέα Ιωνία, 1995.
- καθώς και 83 τίτλοι βιβλίων των εκδόσεων "Πλανόδιον" (1990-2011).
Πέμπτη 2 Μαΐου 2013
Το ποίημα του μηνός...Μαίου 2013
Μέτρα Ύπνου
Το ανταλλάξιμο μέταλλο των λέξεων,
η αγοραστική αξία των αισθημάτων,
ο πλεονασμός των χωρίς ανταπόκριση προσφορών,
το κούρεμα της χλόης που θέριεψε αναίτια
καλύπτοντας κι αλλοιώνοντας τα συστατικά του
χώματός της,
τα ξαμολημένα λαγωνικά της χειμέριας μνήμης,
τα ξεπουπουλιασμένα φτερά της πιο ηλίθιας μακα
ριότητας
και τα πάντοτε νωπά και ανεπούλωτα τραύματα
της ηλικίας
ωχριούν μπροστά στην εκτυφλωτική λάμψη
ενός φέρετρου που χάσκει ολάνοιχτο στο φως.
Οι αχανείς εκτάσεις του ονείρου εξάλλου
πάντα θα περιβάλλονται από βαλτώδεις ουράνιες
μάζες
και τόση θα είναι η έλλειψη αέρα
που και πελμάτων σούρσιμο ούτε. Γι' αυτό
πρέπει επειγόντως να πάρω μέτρα ύπνου.
Να ξέρω ακριβώς εγώ πότε και που θα αποθέσω
το σώμα μου.
ποίημα του Κώστα Γ. Παπαγεωργίου από την συλλογή: "παιδικό κουρείο", εκδόσεις Κέδρος, Μάρτιος 2013.
Ο Κώστας Γ. Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Έχει εκδώσει δώδεκα ποιητικές συλλογές, έξι πεζά και πέντε βιβλία κριτικής και δοκιμίου. Συνδιευθύνει το τριμηνιαίο ποιητικό περιοδικό Τα Ποιητικά. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
Το 2001 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το Βραβείο Ποίησης του περιοδικού Διαβάζω για την ποιητική συλλογή Κλεμμένη ιστορία. Το 2009 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (Ίδρυμα Πέτρου Χάρη) για το σύνολο του ποιητικού του έργου, και το 2012 του απονεμήθηκε το Βραβείο Νουβέλας-Διηγήματος του περιοδικού Διαβάζω για το αφήγημά του Νερό.
Παρασκευή 5 Απριλίου 2013
Το ποίημα του μηνός...Απριλίου 2013
ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ
Ότι μια μέρα θα δαγκάσεις μες στο νέο λεμόνι
και θ' αποδεσμεύσεις
τεράστιες ποσότητες ήλιου από μέσα του.
Ότι όλα τα ρεύματα των θαλασσών
άξαφνα φωτισμένα θα σε δείξουν
ν' ανεβάζεις τη θύελλα στο ηθικό επίπεδο.
Ότι και μες στο θάνατο σου πάλι θα' σαι
σαν το νερό στον ήλιο
που γίνεται ψυχρό από ένστικτο.
Ότι θα κατηχηθείς απ' τα πουλιά
κι ένα φύλλωμα λέξεων θα σε ντύσει
ελληνικά να μοιάζεις αήττητη.
Ότι μια σταλαγματιά θ' αποκορυφωθεί
ανεπαίσθητα στα τσίνορα σου
περ' απ' τον πόνο και μετά πολύ το δάκρυ.
Ότι όλη του κόσμου η απονιά θα γίνει πέτρα
ηγεμονικά να καθίσεις
μ' ένα πουλί στην παλάμη σου.
Ότι μόνη σου τέλος θ' αρμοστείς
αργά στο μεγαλείο
της ανατολής και του ηλιοβασιλέματος.
ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, από την συλλογή Μαρία Νεφέλη, Ποίηση, Ίκαρος (2002)
Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013
Το ποίημα του μηνός...Μαρτίου 2013
Το καλοκαίρι και οι σκιές
στον Κωστή
Πίναμε νερό ζεστό όλο το καλοκαίρι εκείνο. περπατούσα μαζί
της στο δρόμο με τα ψηλά δέντρα, συζητούσαμε αδιάφορα και
κυνηγούσαμε σκιές. Όταν τις πιάναμε, τις βάζαμε σε ένα ψάθινο
καλάθι. και κάθε νύχτα, πριν γυρίσουμε στο σπίτι μας, μετρούσαμε
τις σκιές, τις ράβαμε και φτιάχναμε σκοτάδι. με αυτό
καλύπταμε το παρκαρισμένο μας αμάξι.
Μια μέρα έπαιζα χαρτιά με τη σκιά μου. Δεν γνωρίζω αν ήταν
οι κακές μου επιδόσειςστο χαρτοπαίγνιο, οι οποίες με έχριζαν
άμεσα έναν συμπαίκτη βαρετό, ή ίσως το γεγονός ότι ένιωθε
παραμελημένη σε σχέση με τις ξένες σκιές. μα μόλις ο δεύτερος
γύρος τελείωσε, έφυγε τσαντισμένη χτυπώντας την πόρτα πίσω
της. με παράτησε και από τότε έμεινα χωρίς σκιά. Οι επιπτώσεις
ήτανε άμεσες. Οι άνθρωποι σταμάτησαν να μου μιλούν, τα
σκυλιά με κυνηγούσαν γαυγίζοντας και τα παιδιά μου πετούσανε
πέτρες.
Προσπάθησα να ορθοποδήσω, να πάρω αποφάσεις. Μέσα στην
απόλυτη και ιδρωμένη απελπισία μου, αγόρασα μια μπέρτα.
περιφέρθηκα μαζί της παριστάνοντας ότι τίποτα δεν είχε αλλάξει.
μα δεν ήταν το ίδιο. Τότε αποφάσισα να ψάξω τη σκιά μου. Είχα
αλλάξει. Είχα γίνει δειλός. Αναγνωρίζοντας την επιρροή της πάνω μου,
την απόλυτη εξουσία που μου ασκούσε η συνοδεία της, δεν άργησα
να ανακαλύψω και το φόβο. Δεν είναι ντροπή να το ομολογήσω,
φοβόμουνα τη σκιά μου.
Ταπεινομένος άρχισα να την ψάχνω. Έψαχνα μέσα στο
καλοκαίρι, όταν τα τζιτζίκια τραγουδούν και η ζέστη έχει δόντια.
και αφού περιπλανήθηκα αρκετά, ένα πρωί σε τόπο μακρινό
συνάντησα τα ίχνη της. Δούλευε σε μια μεγάλη πλαζ. Τις νύχτες
σχεδόν αόρατη μες τα σκοτάδια, γυρνούσε στην έρημη αμμουδιά
και πριόνιζε τις ομπρέλες. Έτσι, τις μέρες με το βαρύ ήλιο. σε
μια παραλία καραφλή από ίσκιους, νοικίαζε τις υπηρεσίες της,
ξαπλώνοντας πάνω στα κουρασμένα σώματα των παραθεριστών,
απλώνοντας το δροσερό εαυτό της. Κέρδιζε πολλά χρήματα και
ήτανε λογικό... δεν ήθελε να επιστρέψει σε αυτή την τόσο
εγκλωβιστική μας συνύπαρξη. Ένιωσα την απελπισία να λούζει το
μέτωπό μου.
Μια μέρα η τύχη της άλλαξε. Μια αγέλη νεοναζί την πέτυχε.
Την τρύπησε πολλές φορές με ένα κατσαβίδι, κάνοντας την να
πληρώσει για το μαύρο της δέρμα. Την τρύπησαν όπως το
χαλάζι τρυπάει την τέντα. και αυτή, κουρελιασμένη σύρθηκε πίσω
στο σπίτι μας.
Την υποδέχτηκα θυμωμένος. Τη δίκασα και την καταδίκασα
πρόχειρα, με διαδικασίες συνοπτικές. Μέσα από την καταδίκη
της και το συνοφρυομένο των φρυδιών μου, ανέκτησα τελικά και
πάλι το αρχικό μου μέγεθος. με τέσσερα καρφιά την κάρφωσα,
στη ρίζα ενός παλιού ρολογιού. Μέχρι και σήμερα στέκει εκεί
εγκλωβισμένη. Στέκει εκεί και κάθε μία ώρα μου υπενθυμίζει πως
δεν έχω πολύ χρόνο. και γω περιπλανιέμαι σε ένα σπίτι που όλο
μεγαλώνει,
σταματώντας για λίγο, κάθε τόσο,
συνεχίζοντας για λίγο, κάθε τόσο.
Έτσι, προχωρούμε όλοι εμείς, άνθρωποι και σκιές, τρυπημένοι
από το χρόνο. Βυθομετρώντας τις επιφάνειες, δωροδοκώντας τις
λέξεις, εξετάζοντας εκεχειρίες. Όλοι εμείς, που βγήκαμε από τη
σκιά για νά βρούμε το σκοτάδι.
Ποίημα του Θωμά Τσαλαπάτη από την συλλογή "Το ξημέρωμα είναι σφαγή κύριε Κρακ",
εκδόσεις ΕΚΑΤΗ, Δεκέμβριος 2011. Ο Θωμάς Τσαλαπάτης ήταν υποψήφιος για το Κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ποιητή (2012).
Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013
Το ποίημα του μηνός...Φεβρουαρίου 2013
Σονέτο 66
Μ' όλα αυτά απόκαμα, ζητάω ν' αναπαυτώ στο μνήμα:
να βλέπω, λέω, την αρετή ζητιάνα γεννημένη,
το κούφιο Τίποτα φαιδρό με κορδωμένο βήμα,
την Πίστη την αγνότερη χυδαία απαρνημένη,
την τιμημένη Υπεροχή αισχρά παραρριγμένη,
τη χάρη, την παρθενική ωμά ξεπορνεμένη,
την τέλεια Ωραιότητα κακά ξευτελισμένη,
την Αξία από ανάπηρη κυβερνιά αχρηστεμένη,
την Τέχνη από την κρατική εξουσία γλωσσοδεμένη,
τη Γνώση απ' τη σχολαστικότητα Μωρία περιορισμένη,
την πιο απλή Αλήθεια ηλίθια παρανομασμένη,
την Καλοσύνη στην κυρα-Κακία υποταγμένη.
Με όλ' αυτά απόκαμα, δε θέλω πια να ζήσω,
μόνο που την αγάπη μου πεθαίνοντας θ' αφήσω.
Wiliam Shakespeare, Τα Σονέτα, εισαγωγή και μετάφραση Βασίλη Ρώτα & Βούλα Δαμιανάκου, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ, Ιανουάριος 1978.
Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013
Χωρίς (άλλα) λόγια...
Αθήνα, 15.1.2013
Ανακοίνωση των εργαζομένων στο
Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
Στο
πλαίσιο της σημερινής κρίσης και της ενορχηστρωμένα βάρβαρης επίθεσης που
δέχτηκε η πολιτική για το βιβλίο και το ίδιο το ΕΚΕΒΙ, μετά και από την απόφαση
«κατάργησής του», που ανακοίνωσε ο αναπληρωτής υπουργός κ. Τζαβάρας, εμείς, οι
35 εργαζόμενοι του ΕΚΕΒΙ, απλήρωτοι για μήνες, θα θέλαμε να διευκρινίσουμε τα
εξής:
Οι επιτυχημένες δράσεις και τα προγράμματα του ΕΚΕΒΙ
(Εκθέσεις Βιβλίου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών,
Φιλαναγνωσία, Μικρός Αναγνώστης, Βιβλιονέτ, Έρευνες, Παρατηρητήριο
Ψηφιακού Βιβλίου, Πρόγραμμα Φράσις για την ενίσχυση των μεταφράσεων,
διμερείς και διεθνείς σχέσεις, Εργαστήρι του Βιβλίου, Λέσχες Ανάγνωσης,
Βραβείο Αναγνωστών, διατήρηση και ανανέωση ποικίλων αρχείων και συλλογών
συγγραφέων, εκδοτών, βιβλιοπωλών, βιβλιοθηκών κ.ά.) ήταν και είναι οι
άνθρωποί του – δεν θα υπήρχαν χωρίς αυτούς. Η πραγματοποίΡ σή τους έχει
συγκεντρώσει επαινετικά σχόλια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Εργαζόμαστε στο ΕΚΕΒΙ, οι περισσότεροι από εμάς για
πολλά χρόνια, χωρίς ούτε τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα (δηλαδή με
μπλοκάκι, χωρίς ΙΚΑ, αποζημίωση απολύσεως ή ταμείο ανεργίας, και τους
τελευταίους έντεκα μήνες, μάλιστα, χωρίς καν σύμβαση), με συνέπεια,
επαγγελματισμό και αγάπη για το βιβλίο.
Δεν ανεχόμαστε να στρέφεται εν τέλει εις βάρος μας η
καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και η πολύχρονη «ομηρία» μας υπό
το ρόλο του «συμβασιούχου». Υπενθυμίζουμε, δε, ότι το ΕΚΕΒΙ δημιουργήθηκε
το 1994 για να ξεπεραστεί η δυσκαμψία του «στενού» δημόσιου τομέα να
παράξει το παραπάνω έργο.
Το
Εθνικό Κέντρο Βιβλίου είναι ένας φορέας που κοστίζει ελάχιστα στο δημόσιο και
φέρνει πίσω πολλαπλάσια.
Η κομβική του θέση στο χώρο του Πολιτισμού του επέτρεψε να διαχειρίζεται με
επιτυχία δύο Προγράμματα ΕΣΠΑ και να διεκδικεί κι άλλα. Η Έκθεση Παιδικού κι
Εφηβικού Βιβλίου και το Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών είναι μονάχα δύο από αυτά που
δρομολογούσε η προηγούμενη Διοίκηση…
Σε τι εξυπηρετεί λοιπόν αυτή τη στιγμή η κατάργηση ενός Φορέα με Διαχειριστική
Επάρκεια και σωρευμένη τεχνογνωσία στην υλοποίηση συγχρηματοδοτούμενων πϡ
ογραμμάτων, όταν τα ΕΣΠΑ είναι κατά γενική ομολογία ο βασικός μοχλός για την
ανάπτυξη της χώρας;
Ποια λογική «εξοικονόμησης» υπαγορεύει να ακυρώνει κανείς ένα «εργαλείο»
πολιτιστικής ανάπτυξης που θα μπορούσε, με λίγη προσπάθεια και φαντασία, να το
καταστήσει πολύ πιο παραγωγικό κι αποτελεσματικό;
Τέλος, πέρα από τα ευχολόγια, ποιος αλήθεια παίρνει την ευθύνη για τον κίνδυνο
ματαίωσης στην πράξη των δύο Προγραμμάτων που θα έπρεπε αυτή της στιγμή να
«τρέχουν» με δυναμισμό, και συγκεκριμένα της 10ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου
Θεσσαλο! νίκης (είχε συμφωνηθεί για φέτος ν! α είναι τιμώμενη χώρα η Μεγάλη
Βρετανία) και του Προγράμματος «Καινοτόμες δράσεις για την ενίσχυση της
Φιλαναγνωσίας των μαθητών»;
Ζητούμε,
έστω και τώρα, ο Υπουργός, λαμβάνοντας υπόψη και την εκφρασμένη βούληση της
συντριπτικής πλειονότητας του κόσμου του βιβλίου, να μην επιμείνει στην απόφασή
του και να διατηρήσει ζωντανό το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου.
Οι
εργαζόμενοι του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου
Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013
Το ποίημα του μηνός...Ιανουαρίου 2013
Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ
Ευγνωμονώ τις ελλείψεις μου ό,τι μου λείπει με προστατεύει από κείνο που θα χάσω όλες οι ικανότητές μου που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής με προφυλάσσουν από κινήσεις στο κενό άχρηστες, ανούσιες. Ό,τι μου λείπει με διδάσκει ό,τι μου 'χει απομείνει μ' αποπροσανατολίζει γιατί μου προβάλλει εικόνες απ' το παρελθόν σαν να 'ταν υποσχέσεις για το μέλλον. Δεν μπορώ, δεν τολμώ ούτ' έναν 'αγγελο περαστικό να φανταστώ γιατί εγώ σ' άλλον πλανήτη, χωρίς αγγέλους κατεβαίνω. Η αγάπη, από λαχτάρα που ήταν έγινε φίλη καλή μαζί γευόμαστε τη μελαγχολία του Χρόνου. Στέρησέ με - παρακαλώ το Άγνωστο - στέρησέ με κι άλλο για να επιζήσω.
Ποίημα της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, από την συλλογή Η ανορεξία της ύπαρξης, Καστανιώτης, 2010.Για αυτή την συλλογή η ποιήτρια απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2012.
Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012
Το ποίημα του μηνός...ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Εκεί που ξανασκέφτεσαι αν γίνεται οι άνθρωποι
να σμίξουν
όχι μόνο την ώρα μιας επικείμενης καταστροφής
αλλά και μέσα στη βολή των ήσυχων ημερών τους
αν γίνεται να συναντηθούν οι φίλοι που έχουνε ξεκόψει
όχι μόνο στην έξαρση των λυτρωτικών τους οραμάτων
αλλά και μέσα στην τριβή ατομικών επιδιώξεων
αν γίνεται οι άλλοι να χωρέσουν στον προσωπικό σου
χρόνο
μαζί τους να μονοιάσεις μες τον απόρρητό σου χώρο
αν γίνεται μονάχος σου να βρεις έναν καινούργιο φίλο
ανάμεσα σ' επιθετικούς γνωστούς και προσηνείς
αγνώστους
αν γίνεται να συμπορευτείς με τους παντοντινούς χορτάτους
που τώρα κόπτονται για εκείνους που πεινούν
εκεί που αναλογίζεσαι αν μπορείς ακόμα ν' απευθύνεσαι
σε όσους απορρίπτουν πριν καν ακούσουνε τα λόγια σου
να μην σιωπάς μπροστά σ' αυτούς που δεν θέλουνε να ξέρουν
πως όλοι μαζί βαδίζουμε προς τον θάνατο
εκεί που προσπαθείς να μεταπείσεις όσους αρνιούνται
πως η ζωή είναι από μόνη της ένα θαύμα...
Εκεί απάνω σε βρίσκει η ποίηση.
ποίημα από την συλλογή του Τίτου Πατρίκιου "Σε βρίσκει η ποίηση", εκδόσεις ΚΙΧΛΗ, Νοέμβριος 2012.
η ποίηση μιλά μόνη της, δεν θέλει υποστηρικτές ή πολλά λόγια
τα σύγχρονα μέσα αρέσκονται στην πολυλογία για το κάθε τι
οι σιωπές είναι που μας δείχνουν το μέτρο. θα κάνω μια μικρή εξαίρεση
ετούτο το ποίημα και τα άλλα της συλλογής με λιτά, καίρια σημεία μας φωτίζουν το δρόμο
σκοτεινός και ανεξιχνίαστος υποδέχεται τους λιγοστούς διαβάτες που και αυτοί με την σειρά τους
κάποτε απορούν πως πέρασαν από κει και άλλοι πάλι συντετριμμένοι από την
μοναξιά τον εγκαταλείπουν στον πρώτο παράδρομο.
Ο Τίτος Πατρίκιος στις πλατείες του δεν ήταν ποτέ αδικαιολογήτως παρών μα ακομά περισσότερο δεν είναι ποτέ αδικαιολογήτως απών.
Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012
ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ (1930 - 2012)
γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930. Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες ως πολιτικός κρατούμενος. Εκεί έμαθε ανάγνωση και γραφή. Το πρώτο του βιβλίο Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς... (1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού. Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του, Χαμογέλα, ρε, τι σου ζητάνε; (1988). Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από το τρίτο του βιβλίο: Τα κεραμίδια στάζουν (1991).
Του 'ρθε στο νου ο Σαν Αντόνιο Κομαντάτε:
"καμμιά εξουσία δεν μπορούμε να ανατρέψουμε, φιλαράκο, με μέσα που την αναπαράγουν, όπως η βία, η ιεραρχία, η ηθική, οι φιλοσοφικές και ιδεολογικές αλήθειες... Γιατί η εξουσία δεν ανατρέπεται. Αχρηστεύεται. Εκείνο που χρειαζόμαστε, είναι μια φιλοσοφία ζωής. Μόνο η απόλυτη αρμονία μέσων και σκοπού, η ηπιότητα, η ανυπακοή, η αναζήτηση της χαράς, του έρωτα, της δημιουργίας, η αέναη προσπάθεια επανενσωμάτωσης στη φύση και η συλλογική συνταύτιση της ατομικής συμπεριφοράς σε μεγέθη φυσικής κλίμακας, μπορούν να αχρηστεύσουν την εξουσία... Το λάθος των επαναστατικών κινημάτων ήταν πως δεν υπερασπίστηκαν την αισθητική της ζωής, την απελευθέρωση των αισθήσεων και των συναισθημάτων, αλλά έκαναν όχημά τους έναν κόμπο κοινωνικής δυστυχίας: την ικανοποίηση των υλικών "αναγκών". Και δε σκέφτηκαν οι "φωτισμένοι" πως οι καπιταλιστές, υποχρεωμένοι από τους νόμους της αγοράς, θα μας πλημμύριζαν από υλικά "αγαθά". Μόνο που το τίμημα γι' αυτά θα ήταν πολύ ακριβότερο από οποιαδήποτε ανεπάρκειά τους...
Ξέρουμε ακόμα πως από τη δυστυχία δεν πάμε στην απελευθέρωση, αλλά σε μορφές εξουσίας πολύ πιο βάρβαρες απ' αυτές που θέλουμε να ανατρέψουμε... Πρέπει να ψάξουμε πολύ βαθιά, Μιχάλη, να αναγνωρίσουμε τις ρίζες της κρίσης... Δεν είναι δυνατόν οι φιλοσοφικές και ιδεολογικές αντιλήψεις που κυριάρχησαν στην ανθρώπινη κοινωνία, και μέσα από μια τρομακτική άσκηση βίας, την οδήγησαν στη σημερινή της χρεοκοπία, να είναι άμοιρες αυτής της κρίσης. Διότι η κρίση δεν είναι μόνον κρίση του πάλαι ποτέ επαναστατικού μας κινήματος, αλλά ολόκληρου του πλανήτη.
Όχι, το όραμα του Γκεβάρα, καθώς και όσων θυσιάστηκαν σ΄αυτή τη φοβερή τρύπα, υπάρχει γύρω μας, κρυμμένο, φοβισμένο, αναζητά την εν σώματι κοινωνία, ο Λόγος το πρόδωσε. Περιμένει σαν ένα αδέσποτο κουτάβι, σαν ένα άνθος ευλογημένης ροδιάς... (1991)
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
H «βραχεία λίστα» του Βραβείου
Αναγνωστών 2012 ανακοινώνεται …σήμερα αρχίζει η ψηφοφορία του κοινού
Είστε βιβλιόφιλος; Πάρτε μέρος στον διαγωνισμό
για το μυθιστόρημα της χρονιάς
Το
Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), σε συνεργασία με την ΕΡΤ, ξεκινά από σήμερα τη
διαδικασία ψηφοφορίας για το Βραβείο Αναγνωστών 2012, δίνοντας την ευκαιρία στο
αναγνωστικό κοινό να αναδείξει το αγαπημένο ελληνικό μυθιστόρημα της χρονιάς.
Σύμφωνα
με τη διαδικασία του βραβείου, οι Λέσχες Ανάγνωσης, ως υπεύθυνες για την
κατάρτιση της «βραχείας λίστας», έλαβαν από το ΕΚΕΒΙ τον κατάλογο των 399
μυθιστορημάτων που κυκλοφόρησαν την περίοδο 1/10/2011 – 30/9/2012 (όπως
προκύπτουν από τα στοιχεία της βάσης δεδομένων της Βιβλιονέτ).
Η
«βραχεία λίστα» περιλαμβάνει 19 μυθιστορήματα, 4 περισσότερα από τις
προηγούμενες χρονιές του βραβείου, εξαιτίας της ισοψηφίας που προέκυψε στην
καταμέτρηση.
Για μία ακόμη χρονιά, οι επιλογές επιβεβαιώνουν το αναγνωστικό επίπεδο των μελών
που παίρνουν μέρος στις δραστηριότητες των Λεσχών, αποτελώντας ένα
αντιπροσωπευτικό δείγμα ποιοτικής προσέγγισης της σύγχρονης ελληνικής
πεζογραφίας.
