Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Χωρίς Λόγια ΙΙ

Passive Voice II

επιφάνια
Στάθηκε λοιπόν μπροστά
με το πνευμόνι του διαμπερές
κι ένα μπουκάλι χωρίς πώμα
ή μέσα μήνυμα

με την αμηχανία του ακάλεστου
στο κατώφλι κυριακάτικα
όταν όλες οι κάβες έχουν κλείσει

"ρε Πάνο" του είπα, "από το χώμα έρχεσαι και μου μυρίζεις
σαν όταν έσκαβες χωράφια ο ίδιος κόπιασε".

Εκείνος δεν απάντησε - ούτε καν φαίνονταν
να έχει καταλάβει με κοίταξε αργά στο στήθος
σαν να ψάχνει τους υπότιτλους
κι έβγαζε ένα μαντήλι συνέχεια κόκκινο
σκουπίζοντας την ευφυία στάλα στάλα από το μέτωπο.

Δεν ήτανε στη γλώσσα ο Πάνος.
Δεν "τό' χε" που λεν οι γλωσσοπλάστες.
Σε μια μαύρη φωτογραφία ήτανε, χωμένος στο παλιό του ρούχο.

σημ: αυτό το ποίημα βγήκε με αναμμένο το αλάρμ
μόλις προσπέρασα έναν που σου έμοιαζε ρε Πάνο
ακίνητος στο αεράκι του αμπελώνα
με το πουκάμισο του καπνισμένο
λογάριαζε την αριθμητική των πουλιών.

του Θοδωρή Ρακόπουλου, από την συλλογή "Φαγιούμ", εκδόσεις Μανδραγόρας,
τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή, γεννηθείς το 1981, υπάρχει λοιπόν ελπίδα σε αυτή την χώρα.

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

200 χρόνια από την γέννηση του Κάρολου Ντίκενς

Στις 7 Φεβρουαρίου συμπληρώνονται 200 χρόνια από την γέννηση του μυθιστοριογράφου Κάρολου Ντίκενς. Με διεθνή αναγνωρισιμότητα και πολύπλευρο έργο ο Ντίκενς σχηματοποίησε και μας παρέδωσε ένα έργο που αναπαριστά μια εποχή, την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης, και την ανάπλασε με τρόπο παραστατικό και πάντα από την πλευρά των αδύναμων, των κοινωνικά "απολυμένων".
Καθ' όλη την διάρκεια του 2012 στη Βρετανία προετοιμάζονται εκδηλώσεις προς τιμήν του. Συμβουλευτείτε τον ιστότοπο: www.dickens2012.org.
Δείτε επίσης μικρό βίντεο από το μουσείο Ντίκενς στο Λονδίνο.

The Charles Dickens Museum from martinib.eu on Vimeo.

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012

Χωρίς Λόγια

Το ποίημα του μηνός... ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012

ΤΙ ΣΑΚΑΚΙ ΚΙ ΑΥΤΟ.
Η μια του τσέπη γεμάτη λύπη.
Του κόσμου, δική μου - δεν έχει σημασία.
Λύπη είναι και φαίνεται από παντού
σαν το φεγγάρι.
Στην άλλη τσέπη ένα φίδι η χαρά
και φοβάται να βγει.
Στριφογυρίζει μες τη φόδρα
και κάπως ξεχνιέται.
Κι όποτε την ξυπνάω
με δύο μάτια πιο ανθρώπινα κι απ' τ' ανθρώπινα
με κοιτάζει.
Σαν το ζώο που δεν εμπιστευόμαστε
και το βγάζουμε έξω το βράδυ.

Από την συλλογή του Αργύρη Παλούκα "Θέλω το σώμα μου πίσω", εκδόσεις Μεταίχμιο (2011).
Ο ποιητής έχει άλλες δύο συλλογές στο ενεργητικό του: "Το ξέφτι", Μανδραγόρας (2007) και "Το αλάτι πίσω από τ' αυτί. Ένα ποίημα", Κέδρος (2009).